​Eind 2020 verscheen bij uitgeverij Nobelman de vertaling van Enigmas da Primavera van João Almino. Deze roman speelt tijdens de Arabische Lente. In dit verhaal worden mythologie, geschiedenis en actualiteit, waaronder de islam, verweven. Het boek vertelt een uiterst actueel verhaal, maar het werd (tot nu toe) helaas grotendeels genegeerd door de literaire pers.

Onlangs verscheen er in het Pakistaanse tijdschrift Dawn van de hand van Zulfikar Ghose, hoogleraar aan de universiteit van Texas, een mooie beschouwing over Raadselen van de lente. Dit artikel gaat dieper in op de verschillende elementen waaruit het verhaal is opgebouwd, zoals de geschiedenis van Spanje onder het bewind van de Arabische edelen, maar het licht ook toe hoe het Arabische liefdesverhaal van Layla en Majnun in de roman van Almino verwerkt is.  

Er komt een tweede geheel herziene druk van het oorlogsboek Valse diagnoses. De eerste druk is inmiddels uitverkocht. Het boek werd zowel in Nederland als in het buitenland verkocht. Auteur Willem Molema uit Oude Pekela en uitgever Nobelman in Groningen hebben daarom besloten een vervolg aan het boek te geven.

Recensie: Tova Gerge – De jongen
​
Een van de meest intrigerende boeken van dit jaar is De jongen van Tova Gerge. Of de jongen uit de titel daadwerkelijk een jongen is, wordt door de naamloze ik-verteller van dit boek voor een groot deel in het midden gelaten, want hij heeft het steeds over de jongen en hij verwijst met ‘hij’ en ‘hem’ naar de persoon die hij op een gegeven ogenblik ontdekt in de collegebanken voor hem. ​

​In het voorwoord van de bundel staat dat Van der Dong met zijn kunstprojecten mensen wil wakkerschudden en wie de bundel leest vraagt zich automatisch af of dat niet eens met Hoogkerk moet gebeuren. “Het is een dorp in conflict met de nieuwe tijd, dat is constant voelbaar. Op een gegeven moment kan je niet langer volhouden dat je een dorp in een stad bent. Je bent een stadswijk aan het worden. Een klein voorbeeldje: Hoogkerk staat niet meer in de telefoongids en toch zetten sommigen heel halsstarrig Hoogkerk achter de postcode. En dan is er de fabriek die zich steeds verder terugtrekt op zijn eigen terrein. Uit de samenleving verdwijnt. Vijftig jaar geleden werkten er twaalfhonderd mensen tijdens de campagne, nu honderdtwintig. De naam van de fabriek is verengelst. Het heet nu Cosun en daarvoor Suikerunie of CSR.”