In de bundel Kleimonologen beschrijft kunstenaar en dichter Johan van der Dong het schitterende landschap van Groningen, de provincie die zo door haar klei gevormd is. Het schept het beeld van de Groninger die zich nuchter noemt maar dat in wezen helemaal niet is. En raar is dat niet als je bedenkt dat Groningen een cultuurlandschap heeft om bij weg te dromen door de prachtige lijnen die binnen het landschap opdoemen uit mist, zon en regen. Op de beelden van een zoevende trein door de mist langs de dorpjes in het landschap kan een mens de hele dag teren door de kleurenpracht en de sfeer die ze opleveren. Dat eeuwenoude cultuurlandschap vol historie dat eens het middelpunt van Europa was, waar de culturen in al zijn oorspronkelijkheid elkaar mochten ontmoeten, dat land wat nu zo verscheurd lijkt, beschrijft hij als een schilder die ze met zijn penseelstreken voor eeuwig wil bewaren. Juist dat door de Groningers beminde land mag zijn schoonheid in dichtvorm bezongen zien. Een gedicht over wat er is, wat we hebben en wat – wanneer het eenmaal vernietigd is – nooit weer komt. Een gedicht dat ook een waarschuwing is.
​
Johan van der Dong werd wereldwijd bekend door projecten zoals de Postbus en de Hotline van God.
ISBN 9789491737633  | Kleimonologen | Johan van der Dong | hardcover | 48  pagina's | € 19,95

De dichter (1962) is een kunstenaar die bekend werd door prikkelende projecten als de Postbus van God en de Postbus van Allah. De bundel gaat over hoe hij opgroeide in het Groningse dorp Hoogkerk en over de suikerfabriek die daar was gevestigd.
In drie verhalende gedichten brengt hij een ode aan zijn overleden ouders en celebreert hij een 'Hoogmis van suiker'. Dominee en kerk zijn overal; het leven is doorspekt met godsdienst (gebod, zonde, de vreze des Heren). De dichter lijkt met dat 'rare calvinistische dorp' te willen afrekenen. Tegelijk is dit boekje een gevoelig, bijna kwetsbaar kleinood, vol liefde voor de vader, de moeder en het dorp.

De kleurenillustraties, van de kunstenaar zelf, zou je, met een toespeling, 'suikerzoet' kunnen noemen. Al met al een aansprekend en wat nostalgisch document over een voorbije tijd. Over beklemming, maar ook over de geborgenheid in de eigen zuil. Het zal mensen aanspreken die zelf in een dorp zijn opgegroeid, maar ook anderen die geraakt worden door bijvoorbeeld het liedje 'Het dorp' van Wim Sonneveld.


Gebonden uitgave in klein, vierkant formaat, full colour.

​In het voorwoord van de bundel staat dat Van der Dong met zijn kunstprojecten mensen wil wakkerschudden en wie de bundel leest vraagt zich automatisch af of dat niet eens met Hoogkerk moet gebeuren.
​“Het is een dorp in conflict met de nieuwe tijd, dat is constant voelbaar. Op een gegeven moment kan je niet langer volhouden dat je een dorp in een stad bent. Je bent een stadswijk aan het worden. Een klein voorbeeldje: Hoogkerk staat niet meer in de telefoongids en toch zetten sommigen heel halsstarrig Hoogkerk achter de postcode. En dan is er de fabriek die zich steeds verder terugtrekt op zijn eigen terrein. Uit de samenleving verdwijnt. Vijftig jaar geleden werkten er twaalfhonderd mensen tijdens de campagne, nu honderdtwintig. De naam van de fabriek is verengelst. Het heet nu Cosun en daarvoor Suikerunie of CSR.”

Johan van der Dong werd als kunstenaar bekend met projecten zoals de Postbus van God en Allah en de Hotline van God. Later werden deze projecten nog gevolgd door een afsluitend concept waarbij hij op zoek ging naar de precieze betekenis van het ‘kwaad’ en de beleving daarvan in onze samenleving.