Jerrie de Boer
THALENPARK Herkenbare ogen die vastleggen wat je wel ziet, maar wat pas tot je doordringt wanneer je deze korte verhalen, columns en voorbeschouwingen leest. Ze gaan over persoonlijke belevenissen, voetbal, vakanties en popmuziek. Dagelijks en bijzonder. Herkenbaar, grappig en melancholisch. Jerries observaties zijn scherp en vriendelijk. Lees de verhalen en je krijgt er een vriend bij. Jerrie zegt het zelf op zijn manier. "Door het boek te lezen leer je mij en jezelf beter kennen. Mijn ogen voelen, en mijn pen vertaalt dit anders dan de schijnbare dagelijkse werkelijkheid toont." |
Thalenpark, Jerrie de Boer
ISBN 978-94-91737-43-5 Uitgeverij Nobelman, 2019. Softcover, 268 pagina’s Prijs € 19,95 |
Voorwoord Pieter Huistra
De verhalen die voor je liggen zijn de persoonlijke en unieke waarnemingen van mijn oud- teamgenoot en jeugdvriend Jerrie. We hebben jarenlang in hetzelfde voetbalteam gespeeld. De kameraadschap die daar is ontstaan, duurt de rest van ons leven voort.
We hebben vakanties met elkaar gedeeld. Samen met zijn ouders op de boot dwars door Friesland, waarin nachtelijke ontdekkingstochten spannender werden gemaakt dan dat ze waarschijnlijk in werkelijkheid waren. Onze eerste vakantie zonder ouders. Op de fiets naar Harlingen, met de boot naar Terschelling. We vonden het vreemd dat het op de camping
’s ochtends zo rustig was. Ons nog niet bewust van het feit dat er meer was dan voetbal en vriendschap. Het per ongelukje met een hek waardoor Jerrie mee moest naar het politiebureau. Het zijn speciale herinneringen die ik de rest van mijn leven koester.
Verhalen bestaan al zo lang als de mensheid bestaat. Eerst verteld en later opgeschreven. Een middel om je uit te drukken. Tot doel om mensen te raken, iets uit te leggen of je standpunt te verwoorden. Verhalen beïnvloeden mensen tot op hormonaal gebied. Een spannend verhaal geeft je focus en motivatie door het opwekken van dopamine. Een zielig en triest verhaal zorgt voor empathie, binding en generositeit door de aanmaak van oxytocine. Wanneer mensen lachen om een komisch verhaal, worden ze door de invloed van endorfine creatief en relaxed.
Ik heb opgezocht waar het Thalenpark precies ligt in Drachten. Mijn route naar het voetbalterrein van Drachtster Boys kwam er net niet langs. Het park is nu een plek waar onder andere muziekfestivals worden georganiseerd. Mijn interesse in muziek was aanzienlijk minder dan die van Jerrie. Zijn kennis van Paul McCartney en The Beatles vond ik verbluffend. Verrassend was het dus niet dat hij een bezoek aan mij in Glasgow, waar ik toen voetbalde, combineerde met een uitstapje naar Mull of Kintyre en Campbeltown. Eén van de woonplaatsen van zijn held McCartney.
In zijn verhalen herken ik de jonge vriend van toen en de gevoelige man van nu. Hij schrijft vanuit zijn geheel eigen perspectief wat een interessante verzameling van korte vertellingen oplevert waarin hij zichzelf durft bloot te geven. Voor mij verrassend is zijn kunst om op het oog gewone alledaagse taferelen vast te leggen in een vertederende observatie van het leven om ons heen.
Hij schuwt het niet om zijn eigen kwetsbaarheid te tonen. Dit geeft de verhalen een intiem en positief gevoel. Een gevoel dat de wereld van nu goed kan gebruiken.