Mijn dagen met Renata
€14,95 
140 pagina's
ISBN 978-94-91737-077 
NUR 302

​U kunt dit boek kopen bij uw boekhandel, online of via onze webshop. Al onze boeken zijn ook als e-book te bestellen via de online boekhandel.
De roman gaat over de jonge schrijver Marius. Hij woont en werkt in een provinciestad in Roemenië. Hij ervaart zijn debuut als schrijver en beleeft ook zijn eerste liefdesrelaties. Eén van de dames en zijn eerste echte liefde is Renata. Ze is een getrouwde zigeunerin en moeder van twee kinderen. Ze is stormachtig, passievol en ouder, dus meer ervaren, dan Marius. Met haar heeft hij een liefdesrelatie die niet zonder slag of stoot verloopt.
Het avontuur begint in een ziekenhuis, na een operatie die Marius heeft moeten ondergaan. Het verhaal duurt enkele jaren, literair gezien vruchtbare jaren voor Marius. Het hele, relatief kort vertelde verhaal mengt zich met korte prozastukjes van de hoofdfiguur. Nu en dan gaat een "raampje" open en is er sprake van een klein verhaal-binnen-een-verhaal. 
​
Deze debuutroman van Alexandru Petria is zonder meer erotisch. Explicieter dan Vijfitg tinten grijs, en creatiever in elkaar gezet.

Alexandru Petria is geboren op 27 februari 1968 in de stad Dej. Hij studeerde psychologie en sociologie, maar rondde geen van beide studies af. In 1983 debuteerde hij als journalist en als dichter in het tijdschrift Tribuna. In 2010 verscheen zijn roman Zilele mele cu Renata (Mijn dagen met Renata) bij uitgeverij Tritonic. Het boek is in het Nederlands vertaald door Jeanette Carp en Ronald van Linde.

Pers

Even bellen met... Ronald van Linde (Het Gezinsblad 17-12-14)

ASSEN - Jeanette Carp en Ronald van Linde vertaalden recentelijk een Roemeense roman in het Nederlands. Het gaat om de ‘Mijn dagen met Renata’, geschreven door een Roemeense journalist/dichter. Hoe kwamen jullie op het idee een Roemeense roman te vertalen? Jeanette kwam in contact met de auteur Alexandru Petria via Facebook. Zij vroeg hem om toestemming voor het vertalen van korte verhalen in het Nederlands. We hebben bladzijdes vertaald, evenals enkele gedichten. Petria vertelde dat hij ook een korte roman geschreven had, in de jaren negentig, na de revolutie in zijn land. We hebben de vertalingen voorgelegd aan uitgever Gerrit Brand, van Nobelman in Groningen. Brand vond deze roman, Mijn dagen met Renata, zo goed dat hij deze meteen wilde uitgeven. Hoe zijn jullie bekend geraakt met de Roemeense taal en literatuur? Jeanette is Roemeense en
heeft haar taal en literatuur gestudeerd aan de universiteit van Boekarest. In Assen ontmoette ik haar enkele jaren geleden. Zij vroeg mij of ik van haar lessen Roemeens wilde volgen met het oog op mijn backpackreizen naar haar land. Dat heb ik gedaan. En later vroeg zij mij of ik haar wilde helpen met vertalen. Zelf heb ik namelijk een vertaalopleiding Frans/Engels gevolgd in Groningen, waarbij de Nederlandse taal vanzelfsprekend een zeer belangrijke rol vervult. Zo is het begonnen. Wat spreekt jullie zo aan, aan de Roemeense literatuur? Jeanette vindt de poezie zeer de moeite waard, wat schilders zijn voor Nederland, zegt ze, zijn dichters voor Roemenie. In de poezie kom je vaak keiharde sociale kritiek tegen. Wij mij aanspreekt aan het boek Mijn dagen met Renata is de bijzondere structuur van het boek, de raamvertelling, en de alledaagse rauwe taferelen uit de Roemeense samenleving, vele schrijvers zouden dat niet zo durven benoemen. Petria heeft geen taboes, zegt ie zelf. 
Waar gaat het boek over wat jullie hebben vertaald?  Het gaat over een jonge journalist/schrijver die allerlei romances beleeft met al dan niet getrouwde vrouwen, van wie Renata de belangrijkste is, zijn eerste echte liefde, ze is getrouwd met een vrachtwagenchauffeur en heeft twee kinderen. Marius heet de journalist. Hij schrijft in het boek verschillende stukjes naar een non-conformistische krant in Roemenië, politiek, religieus en erotisch getint en bezoekt zijn vrienden onder wie zijn literaire mentor. Hij werkt ook aan een roman, met vallen en opstaan. Het is een raamvertelling een verhaal binnen een verhaal, dat allerlei facetten laat zien van de Roemeense samenleving, met kritiek op de kerk, politici, onder en na het bewind van Ceausescu. De schrijfstijl is raak, af en toe ook ironisch en daardoor valt er het nodige te lachen in het boek. De auteur Alexandru Petria schrijft zonder schaamte, zonder taboes. Hebben jullie plannen om nog meer boeken te vertalen? Een roman van Cristina Nemerovschi, nymphette dark 99, het is een dagboek van een 13-jarig meisje. Cristina is de auteur van een aantal bestsellers. Ze heeft filosofie gestudeerd. Jeanette wil nog een boek van onze uitgever, Gerrit Brand, naar het Roemeens vertalen. ’Een heel nieuw leven´ heet het boek’, geschreven door Gerrit Brand zelf.


Lees het artikel in Het Gezinsblad. 

Recensie: Alexandru Petria - Mijn dagen met Renata  (16 december door Djuna ter Beke)

Bron: www.tzum.info

Roemeense roman vol seks, liefdesverhoudingen en verhalen

Er worden weinig Roemeense boeken uitgebracht in het Nederlands. Dat is jammer, want het boekklimaat daar is zeer levendig. Er wordt veel geschreven en veel gelezen. Waar de gemiddelde inzittende van een Nederlandse bus of trein zich bezighoudt met smartphone en iPad, zie je in het Roemeense openbaar vervoer veel meer mensen een boek lezen.
De in 2010 in Roemenië verschenen roman Mijn dagen met Renata van journalist Alexandru Petria wordt op de (zeer mooie) voorkant aangeprezen als ‘De erotische literaire sensatie uit Roemenië’. Op de achterkant wordt het boek vergeleken met De Decamerone van Boccaccio, vanwege de onweerstaanbare humor maar vooral omdat het ook een raamvertelling is. Ook zou Petria, beïnvloed door de moderne technologie, gebruik maken van een nieuwe methode: de pop-upvenstertechniek. Een aanprijzing die nieuwsgierig maakt.
Het boek bestaat uit 38 korte hoofdstukken, die verhalen over de jonge schrijver Marius en zijn liefdesverhouding met de tien jaar oudere en getrouwde zigeunerin Renata. Renata is spannend, onvoorspelbaar en geil. Hoewel Marius verslaafd is aan Renata wil hij niet met haar gezien worden. Zigeuners worden in Roemenië door veel mensen als minderwaardig gezien, zo ook door de meeste personages in deze roman:
"Anton had een hekel aan de sluwheid van zigeuners, aan de poeslieve manier waarop ze je probeerden iets aan te smeren, aan hun lawaai, aan het gebrek aan hygiëne (bij velen), aan het feit dat ze niet consequent werkten en dat ze schijt hadden aan de mening van anderen, niet-zigeuners, ook al gaven ze dit zelf niet toe. Hij vond het ook afstotelijk dat zigeuners als konijnen kinderen verwekten, dat ze bedelden, dat velen van hen schaamteloos van bijstandsuitkeringen leefden, als luizen. Van Renata had ik geen last. Renata was als regen, als sneeuw op een geploegd veld."

Naast Renata doet Marius het nog met een aantal andere vrouwen, allen met hun eigen merkwaardigheden. Seksscènes worden schaamteloos en met veel lachwekkende details beschreven. Daarbij maakt Petria vaak gebruik van vergezochte vergelijkingen. Deze zijn regelmatig grappig en vernieuwend:
"Op de luie stoel beland zag ik Renata’s hoofdhaar tussen mijn benen. Alsof haar hoofd op mijn penis groeide. Ik stelde me voor dat ik op een soort schietbaan was en op haar amandelen mikte. Terwijl ik leegliep, zag ik het doel vallen. Een beetje te vroeg getroffen. Een beetje te vroeg klaargekomen. Tevergeefs had ik geprobeerd allerlei maïskolven, schroeven, moersleutels, tortelduiven en benzineblikken over het beeld van de schietbaan te laten glijden en om mijn ontlading te remmen."
De vergelijkingen zijn echter niet allemaal even geslaagd:
"Haar borsten waren net twee regenpijpen, beschermd tegen weer en wind. Niet groot, maar ook niet ondervoed, net genoeg voor een gedenkwaardige erectie."



Beschrijvingen van Marius’ ontmoetingen met vrouwen en zijn vrienden worden afgewisseld met korte, politiek- en seksueel getinte verhalen van de hand van de hoofdpersoon. Deze verhalen zijn het interessantste onderdeel van de roman: hier laat Petria, meer dan in de rest van het boek, zien wat hij kan. De verhalen zijn, op een enkele uitzondering na, origineel en stemmen tot nadenken:
"Alleen over God had ik wel eens ruzie met mijn opa en hij noemde mij een vuile atheïst. Hij was een praktiserend Grieks-katholiek. Hij snapte niet dat een slim mens, hij vond me slim, atheïstisch kon zijn, tenzij hij een communist was. ‘Je gaat je vinger niet in je reet stoppen om je huig aan te raken’, zei hij. ‘Je stopt hem in je mond’."

De meeste personages in het boek blijven echter aan de oppervlakte. Je leert weinig over hun drijfveren en gedachten. Renata is weliswaar een belangrijk figuur voor het verhaal, maar komt niet echt tot leven. Marius is wel een interessant personage. Soms vraag je je af waarom hij dingen op een bepaalde manier doet (bijvoorbeeld seks hebben met vrouwen die hij onaantrekkelijk vindt). Hij waait regelmatig met elke wind mee en maakt zich weinig zorgen. Door de merkwaardige verhalen die hij schrijft ga je hem anders bekijken, want die blijken toch niet wars van engagement. Daarnaast zijn zijn praktische inborst en nuchtere beschrijvingen vaak ontwapenend:
"Mioara’s borsten zijn niet gelijk, de linker is langer. Net twee blusapparaten. Als ik ze op mijn schouders zette, zouden ze bijna mijn schouderbladen raken. Zoveel sproeten ze op haar kont heeft, zoveel heeft ze ook op haar borsten. Ik zag uit naar de ruil, seks voor het aquarium, en dat moest per se, want ik wilde haar niets schuldig blijven."

De vergelijking van de roman met Boccaccio’s Decamerone is nogal vergezocht. Weliswaar zijn de verhalen ook in een raamwerk ingebed en handelt het over de lichamelijke liefde, maar Mijn dagen met Renata met één van de grootste meesterwerken uit de wereldliteratuur vergelijken is wel erg ambitieus. Verder is het begrijpelijk dat de fragmentarische stijl wordt vergeleken met pop-upvensters, maar om het een nieuwe methode te noemen is overdreven.
Mijn dagen met Renata is een vermakelijk boek, met interessante verhalen binnen een ander verhaal en lekker veel seksscènes. Toch heeft de Roemeense literatuur waarschijnlijk meer te bieden. Hopelijk volgen er snel meer boekvertalingen uit dit interessante land.

Djuna ter Beke

'Roemeense schrijvers durven steeds meer' - Joep van Ruiten, Dagblad van het Noorden 10-12-14

Picture
ASSEN Jeanette Carp en Ronald van Linde uit Assen vertaalden Mijn dagen met Renata van Alexandru Petria. "Een erotische literaire sensatie uit Roemenië", aldus hun uitgever. 

Dat van die sensatie is misschien overdreven, maar bijzonder is de rauw-realistische schelmenroman wel, ook omdat in het boek gehaktklont wordt gegeten, en er veel gezopen en geneukt wordt. In de debuutroman van de dichter en  journalist Petria doet de jonge hoofdpersoon een poging 'de meest coole Roemeense roman van na 1989' te schrijven, terwijl hij een tumultueuze heeft met een veel oudere zigeunerin. 
Het was Carp die petria (1986) ontdekte. "Ik woon nu twaalf jaar in Nederland en leerde hem kennen via een Roemeense literaire website en Facebook. Hij heeft eerder dichtenbundels en een verhalenbundel gepubliceerd, maar is in Roemenië vooral bekend als een keiharde journalist. Mensen met belangrijke functies zijn niet altijd blij met wat hij schrijft. Mijn dagen met Renata is zijn debuutroman. De critici in Roemenië hebben verdeeld op het boek geregeerd."
"Het boek deed mij soms denken aan Jan Wolkers", vertelt Van Linde. "Petria is ook rauw en recht voor zijn raap. Wolkers is als schrijver technisch iets beter. Petria heeft een aparte manier van uitdrukken, dat was voor ons wel eens wennen. Hij hanteert vreemde beeldspraken. En sommige zinnen stelden ons grammaticaal voor problemen, waarbij we ons afvroegen in hoeverre je een schrijver mag verbeteren. "
Mijn dagen met Renata is het eerste gezamenlijke vertaalproject van Carp en Van Linde. "Jeanette deed de eerste vertaling en daarna zijn we zinnetje voor zinnetje, soms woord voor woord te werk gegaan", verteld Van Linde, die zich het Roemeens eigen maakte op basis van zijn kennis van het Frans. Carp op haar beurt leerde Nederlands nadat ze eerder Duits had leren lezen en spreken. 
Roemenië beschikt volgens Carp over een levendig literair klimaat. "Dat was zo toen ik er nog woonde, en volgens Petria is het nog steeds zo. Literatuur neemt in Roemenië een positie in die vergelijkbaar is met het theater. Met als verschil dat literatuur voor het grote publiek veel toegankelijker is. Er verschijnt veel. De laatste tijd wordt echter geklaagd dat de belangstelling aan het dalen is."
In de Nederlandse boekwinkels is weinig ruimte voor Roemeense literatuur. Met Mijn dagen met Renata willen Carp en Van Linde daar verandering in brengen. "Sinds de val van Nicolae Ceausescu is de literatuur in Roemenië vrijer geworden. Allerlei taboes worden doorbroken, schrijvers durven steeds meer. Met dit boek willen wij die ontwikkeling onder de aandacht van het publiek brengen." 
De roman Mijn dagen met Renata van Alexandru Petria is verschenen bij uitgeverij Nobelman. Prijs 14,95 euro (136 blz.)

Interview met Alexandru Petria over zijn roman

Mijn dagen met Renata, een sieraad binnen de Roemeense literatuur

Picture
Roemeense literatuur is in Nederland vrij onbekend. Maar weinig boeken worden vertaald in het Nederlands. Het is dan ook vrij uniek dat de roman Mijn dagen met Renata van Alexandru Petria in het Nederlands is verschenen. Vertaalster Jeanette Carp interviewde de schrijver.

Hoe zie je de hedendaagse Roemeense literatuur en welke positie neem je zelf hierin in?
Onze literatuur is uitermate levendig. Het is dan ook erg jammer dat Roemeense literatuur in het buitenland zo onbekend is. Welke positie ik binnen de Roemeense literatuur  inneem? Nou, aangezien ik weet dat ik een belangrijk schrijver ben - vandaag ben ik heel bescheiden - maak ik me geen zorgen.  Ik krijg  mijn portie erkenning wel.

Dat geloof ik graag! Naar welke thematiek gaat je voorkeur uit in jouw proza?
Het leven van gewone mensen die in ongewone situaties belanden.

Wanneer ben  je begonnen met schrijven?
Ik schrijf sinds mijn adolescentie. Met poëzie is het begonnen. Daarna heb ik een poos proza geschreven en recentelijk ben ik weer aan verzen begonnen. Maar ik voel dat ik met proza weer de draad op ga pakken.

Schrijf je iedere dag?
Ik schrijf niet structureel of volgens een bepaalde planning. Ik schrijf wanneer ik er behoefte aan heb. Als ik het gevoel krijg dat ik naar de kloten ga, dan begin ik met schrijven.

Gebruik je ook stimulerende middelen om te kunnen schrijven?
Ik ben een groot liefhebber van koffie en tot voor kort rookte ik sigaretten, maar ik ben overgeschakeld op de elektronische sigaret.

Mijn dagen met Renata wordt beschouwd als een sieraad binnen de Roemeense erotische literatuur. Ben je het hiermee eens?
Ik zou een sukkel zijn als ik het niet eens was met die uitspraak, hahaha.

Weet je wat de Nederlandse uitgever, mij vertelde? “Ik dacht dat jullie over het algemeen zo censuurloos schreven..." Vind je de Roemenen censuurloos in de literatuur of juist preuts?
Ik schrijf zoals het me ingegeven is. Het is niet mijn bedoeling  mijzelf te beperken en stijfjes te zijn. Ik hou van natuurlijkheid, geen trucjes. De Roemenen over het algemeen zijn preutser.

Je hebt ooit een erotisch boek gerecenseerd. Dat boek heb je waardeloos verklaard: gebrek aan fantasie, de lezer verveelt zich, mevrouw de auteur zou beter kunnen breien. Zou je ons alle belangrijke details van jouw recensie kunnen geven?
Wat heeft het voor zin om verder over een slecht boek te praten? De vrouw had misschien beter geschreven als ze de batterijen van haar dildo had gewisseld. 

Wat ik wil weten, en ik dring mijn vraag nu op, is welke je criteria zijn om een erotisch boek te beoordelen?
Het talent van de auteur maakt het verschil.
Hoe ben je op het idee gekomen Mijn dagen met Renata te schrijven? 
Het onderwerp had mij al lange tijd geobsedeerd. Het is een boek over de kennis van je eigen lichaam. 

In hoeverre is het boek uit eigen ervaring geschreven?
Hierover laat ik mij niet uit, dit laat ik graag aan de lezer over.

In Mijn dagen met Renata gebruik je veel de techniek van de raamvertelling. Denk je niet dat dat te vermoeiend is voor de lezer?
Wat heeft de lezer dan bij Proust te zoeken als ie hiervan moe wordt? Dan kan ie beter een roddelblad pakken met blote tieten op de kaft.

Op je Facebookpagina plaats je vaak liefdesgedichten met een foto van een vrouw in negligé of soms geheel naakt. Waarom provoceer je eigenlijk ook op deze manier, ben je niet bang dat je een verkeerde indruk zou kunnen achterlaten?
Als ik een priester was, zou ik inderdaad een verkeerde indruk kunnen achterlaten. Ik ben echter een heteroseksuele actieve man, het is normaal dat ik op dames val. Is het erg een erectie te hebben?

Wie zijn je favoriete schrijvers? Door wie ben je het meest beïnvloed, denk je?
Ik heb veel favoriete schrijvers, het gesprek zou te lang worden als we het daarover moeten hebben. En wie mij het meest heeft beïnvloed?  Laat de recensenten maar zoeken, het is ten slotte hun beroep.

Wat betekenen proza en poëzie voor jou? 
Poëzie en proza stellen voor mij eenvoudigweg het leven voor. Zonder zou ik niet kunnen leven!  

Hoe politiek correct is Mijn dagen met Renata volgens jou?
Politiekcorrectheid zal me een worst wezen. Is het leven politiek correct? 

Is het boek niet discriminerend en vrouwonvriendelijk? Toont het geen intolerantie naar andere seksuele geaardheden toe?
Nee, ik vind van niet.

Wat heb je in 2014 gepubliceerd? Met welk project ben je nu bezig?
Dit jaar zijn er  twee bloemlezingen van de hedendaagse Roemeense literatuur gepubliceerd. Tevens werk ik aan paar bundels met gesprekken. Begin 2015 verschijnt een bundel met verzen van mij. Dit allemaal in Roemenië. 

Wat zou je nog de Nederlanders willen vertellen die Mijn dagen met Renata zullen kopen en lezen? 
Dat ze er geen spijt van zullen krijgen.

Mijn dagen met Renata van Alexandru Petria kost €14,95 en is te verkrijgen bij de boekhandel en online.