Het boek Het Verzet van Haren (2022) leidde sinds publicatie tot twee artikelen. In het Nederlands Juristenblad verscheen in maart 2022 “Herindelen en vertrouwen - een casus”, waaruit duidelijk wordt, dat in weerwil van het Europees recht, de Nederlandse gemeentes en de inwoners van die gemeentes geen enkele mogelijkheid hebben om een juridische procedure te starten als ze van mening zijn dat de provincie oneigenlijke argumenten gebruiken bij een opgelegde herindeling. In oktober 2022 verscheen in Bestuurswetenschappen “Omgaan met burgers, perspectief uit de praktijk” waarin duidelijk wordt gemaakt dat de herindelingsprocedure niet voldoet aan criteria van de rechtvaardige procedure. Gemeentes zijn vogelvrij.

Beide artikelen zijn op te vragen bij de auteur, Jan R. Lunsing. Dit kan via [email protected]. 

Het Verzet van Haren

Na een lang en onstuimig voortraject zijn Groningen, Haren en Ten Boer sinds 1 januari 2019 één gemeente. Met Het Verzet van Haren bieden de schrijvers, Jan R. Lunsing, inwoner van Groningen, actief PvdA-lid en als bestuurskundig onderzoeker betrokken bij dit herindelingsproces en Priscilla Zetstra - van der Woude uit Haren, een ontnuchterend blik in de procedure die aan deze herindeling vooraf ging. Het Verzet van Haren leest als een soap, maar is tegelijk een aanklacht tegen de manier waarop de overheid met haar burgers om gaat. Na grondig onderzoek ligt er een boek dat laat zien hoe toeval en machtspolitiek tot een uitkomst leiden die door velen niet gewenst is.

Kleine gemeenten hebben geen toekomst, zo is de teneur en aanvankelijk laat de politiek in Haren zich er dan ook vrij gemakkelijk van overtuigen dat herindelen onvermijdelijk is. Grote investeringen maken de gemeente kwetsbaar en verstoorde bestuurlijke verhoudingen versterken de al aanwezige polarisatie. Maar ook een toevallige gebeurtenis als Project X ondergraaft het vertrouwen in de zelfstandigheid van de gemeente. Na een slopend debat wordt een voorlopig besluit tot herindelen met Groningen en Ten Boer aangenomen, maar als duidelijk wordt dat de meerderheid van de inwoners helemaal niet wil fuseren met de stad, gaat men op zoek naar alternatieven. Wanneer de gemeente eind 2015 eindelijk besluit om zelfstandig te blijven, grijpt de provincie in. Dat is het begin van een felle strijd waarin bestuurders en volksvertegenwoordigers twijfelachtige conclusies trekken, controlerende instanties dat nou juist nalaten en uiteindelijk de politiek aan het langste eind trekt.